BDSM Coach-gesprek – De ervaring van H.

Onlangs was H. bij mij voor een BDSM coach-gesprek. Enkele dagen later ontving ik dit verslag van hem. Dit is wat BDSM-coaching ook voor jou kan betekenen

Het verslag

Feel and Deal: voelen en hoe ermee om te gaan was de daadwerkelijke reden om tot een afspraak te komen met Marion voor BDSM-coaching. Een zekere hulpvraag ook wel in mijn geval. Ik had het idee in heel veel dingen vast te lopen. Voelen deed ik wel, alleen leek het allemaal verkeerd binnen te komen of kreeg het een verkeerde plek. Het verlangen naar BDSM werd te groot, daar waar alle logica leek te vervagen om alleen maar bij dat gevoel te kunnen komen. Ik ging over grenzen heen, mijn eigen grenzen. Grenzen die elders ook leken te vervagen, mijzelf voorbij aan het rennen en wel zo hard dat ik mijzelf gewoon uit beeld zag verdwijnen.

Feel and Deal, misschien ben ik niet de enige die hier tegenaan loopt, misschien kan mijn verhaal iemand anders verder helpen of juist over die moeilijke lijn heen te trekken. Ik heb er geen seconde spijt van gehad. Integendeel.

Het hoeft allemaal niet eens BDSM-gerelateerd te zijn, maar aangezien er nog steeds een groot taboe over deze seksuele voorkeur hangt, voelt BDSM-coaching wel beter dan reguliere hulpverlening. BDSM heeft inmiddels heel veel raakvlakken met mijn innerlijk. Het zit verweven in dagelijkse dingen. Een steeds terugkerend gevoel of verlangen naar BDSM gerelateerde zaken. Eerdere pogingen om hulp te zoeken verzandde daar dan ook in omdat dat ene stukje gewoon niet bespreekbaar was/is. Dat stukje is inmiddels wel heel erg  belangrijk geworden. Nou ja dat was het eigenlijk al, maar nu zie ik het belang ervan WEL in.

Eerste contact

Mijn gevoel zat vast en ik was niet in staat er alleen uit te komen. De oplossing leek verder weg dan ooit. Ik voelde me wanhopig en vroeg me af of ik echt zo apart was. Dat ik niet standaard ben, okay, maar toch ook niet zo vreemd? Ik probeerde het van mij af te schrijven en stuurde dit naar Marion om eventueel te kunnen delen op Feel and Deal. Wellicht liepen meer mensen hier tegen aan. Na wat mailcontact heen en weer, kwam er een verrassend voorstel: BDSM coaching.

Een mogelijkheid, een kans. Voor mijzelf wilde ik er open ingaan, als een nieuwe blanco pagina die wacht om beschreven te worden. Maar hoe kan ik er open ingaan als ik voel dat ik door de recente gebeurtenissen weet dat ik de nodige tikken heb gehad? Hoe kan ik mijn openstellen voor iets compleet anders, iets nieuws? Of is dat helemaal niet zo? Is het zoiets als opnieuw leren lopen? Mijn gevoel of verlangen kan en wil ik niet langer uit de weg gaan, dus de confrontatie aangaan met mijzelf lijkt de enige juiste weg.

Het gesprek

Ik besluit het aanbod aan te pakken en we maken een afspraak.
Tijdens het eerste gesprek blijkt al snel (voor mijzelf) dat ik meer noten op mijn zang heb. Een luisterend oor, een vriendelijk gezicht, begrip en ik kan (en mag) de dingen benoemen zoals ze zijn. Ik merk dat ik in eerste instantie nog de nodige remmingen heb. Altijd al gehad vermoed ik. Veelal geleefd met de handrem erop, want stel je eens voor… Loslaten is voor mij, misschien wel het meest lastige van alles. Ik, nota bene degene   die altijd predikt: “Houden van is ook kunnen loslaten.”

De vraag die gesteld wordt: “Houden van jezelf, hoe zit dat dan?” Ik vraag het mezelf af en dat is behoorlijk confronterend. Kan ik dat? Het antwoord is “nee” en dat komt hard binnen!

Meer dan een sub

Ik heb veel – en graag – dingen voor een ander over. Altijd al gehad. Als een ander het fijn heeft, vind ik mijzelf veel minder belangrijk. Zeg gerust: “totaal onbelangrijk”. Misschien is dat een goede eigenschap voor een sub, maar ik ben meer dan een sub, ik ben bovenal een mens! En als je als mens daarin vastloopt kruisen twee werelden zich en geeft dat een conflict. Een conflict waarvan ik voel dat het mij belemmerd om te zijn wie ik ben of wil zijn. Het doel is nooit geweest om te gaan veranderen, maar zoals de titel van de site al zegt: “Feel and Deal”, een weg vinden om ermee om te kunnen gaan.

Tijdens het gesprek voel ik de spanning in mezelf oplopen. Blijkbaar wordt dit Marion ook gevoeld, want ineens staat ze op en legt ze het gesprek stil. Een stoel verhuist naar het midden van de kamer en ik moet gaan zitten ogen dicht. Mijn remlichten staan nu vol aan en ik probeer nog even tegen te sputteren, maar in mijn hoofd hoor ik ook een stem: “Laat het los. Laat het over je heen komen. Geef je over.”
Ik doe mijn best en probeer me over te geven. Ik hoor zacht rustgevend gerinkel. Ik visualiseer haar armbanden. Het geeft rust. Ik registreer haar handen, een hele zachte aanraking. Dan komt het gevoel. Ik krijg het benauwd en mijn ademhaling komt omhoog. Deze blijft een paar tellen verstikkend zitten. Ik voel weer een aanraking, haar handen liggen op mijn schouders en het nare gevoel is gelijk weg. Haar handen blijven rusten op mijn schouders. Niet belastend maar ondersteunend.

Ik word rustiger en het wordt kalm in mij. Wat ze nu precies heeft gedaan is mij nog steeds een raadsel, maar het fijne is, dat het direct werkt. Ik merk het echt en dat is best raar. Ik besef mij dat er meer is dan alleen het hier en nu (hebben we ook kort besproken), maar dit is echt nieuw voor mij. Open staan voor, open stellen, laat het gebeuren laat het los.

We praten nog even verder, dan is het tijd voor een afsluitende kop koffie. Even landen in het hier en nu . De koffie ervaar ik haast als storend, want het was zo fijn om daar te zijn. Daar waar ik was met al mijn gevoel, waar ik mij veilig voelde, gezien en gesteund. Nu was ik weer terug en moest ik afscheid nemen van dat fijne gevoel. Maar ik merk al snel dat het fijne gevoel niet is verdwenen. Het is misschien minder heftig geworden, maar de energie is er nog! Een heel speciale ervaring. Daar waar ik normaal “apart” zou zeggen.

Hoe nu verder?

Deze ontmoeting was heel erg speciaal, heel erg fijn en heel erg mooi. Ik durf weer een spiegel voor te houden en mooier nog, ik durf er ook in te kijken. Niet alles wat ik zie is even goed of mooi, maar ik kijk weer, dan zie je dingen en als je ze ziet kan je er ook aan werken. Werken aan mijzelf is niet mijn sterkste punt, maar de bereidheid is er. Het ijs is gebroken, ik ga het doen. Lief zijn voor mijzelf, ik MAG, zorgen voor mijzelf. De kleine dingen met een grote impact, dat wat mag en dat wat moet, het gaat niet makkelijk worden maar dat hoeft ook niet. Ik heb de energie om het te gaan doen, dat voel ik aan alles.

De dagen erna gaan beter dan verwacht. Daar waar ik normaal nog wel eens een terugval heb direct na een piek, betrap ik mijzelf erop dat ik bijna constant zit te glimlachen. Ik heb er weer zin in en dat terwijl er een heleboel om mij heen gebeurt en ik reden genoeg heb om de moeilijkheden te zien of te voelen blijft de glimlach. Dat voelt heel erg goed, fijn, heerlijk.

Nee zeggen lukt gelijk al. Even voor mijzelf kiezen terwijl het gevoel dat ik ergens iets moet gaan doen voor een ander overheerst, even voor mijzelf kiezen, het is even wennen maar het lukt, al gaat het nooit zo maar vanzelf.

Bedankt.

Extra informatie

BDSM coach
Review: BDSM in de/jouw praktijk